- Bello, nawet nie wiesz, jaka to przyjemność widzieć cię wytrąconą z równowagi. Tracisz pewność siebie tylko wtedy, kiedy się do ciebie zbliżam. - Nie, coś bardziej... geograficznego. Zaskoczony jej reakcją, chwycił ją za ramię i nie pozwolił odejść. A więc ich wróg w końcu przybył do Brighton z imponującą pompą, niemalże w dniu wymachując dziko rękami, żeby spłoszyć wierzchowca. Mogła zrobić tylko jedno - pobiec ile Czy rzeczywiście będzie musiała to zrobić? Nie było sposobu, żeby się teraz wykręcić. zaciekłym starciu. Alec nigdy jeszcze nie musiał tak szybko przejść do defensywy. Dwoił się - Czego chcesz? - No tak, coraz lepiej rozumiem, dlaczego Alice odkryła w pani bratnią duszę. - Ach, madame, jest pani hojniejsza, niż myślałam! - Becky odegrała scenę wielkiej Nachyliła się więc, zamknęła oczy i go pocałowała. Czując, jak nierówno oddycha, - Słucham, Wasza Wysokość? ręcznikiem. - Co pani tu robi? To jest prywatny wóz kąpielowy! - Niełatwo mnie zmęczyć - powiedziała, patrząc mu twardo w oczy. - Jeśli pan w to wątpi, proszę zajrzeć do moich akt.
- Cudowne miejsce - westchnęła Bella z rozmarzeniem. James skłonił się lekko. Pochlebiało mu, że szef obdarza go zaufaniem. Wziął do ręki arkusz kremowego papieru i szybko przeczytał kilka odręcznie napisanych zdań. Na ułamek sekundy w jego oczach pojawił się wyraz zaskoczenia. wiedzieli, że jest teraz w Brighton, ale i tak ogarnął ją niepokój. Mimo sprzeczki z Alekiem
- Coś mi się zdaje, Ŝe ona równieŜ chce cię poznać. - Na razie pisane mi jest wyjście za hulakę markiza bądź też pobyt u ciotki Whinborough. Zacznę dysponować swoim posagiem dopiero po ukończeniu dwudziestego piątego roku życia, a prawdę mówiąc, nie wyobrażam sobie spędzenia sześciu długich lat z ciotką Whinborough. Chyba mnie rozumiesz, kuzynko Anne? zaadresowaną do niego kartkę opartą o kosz z owocami na kuchennym
- Nie! Jeszcze nie, proszę - wyszeptała. - Muszę ci powiedzieć Uśmiechnęła się. Małe psotniki zakradły się do jej pokoju i wybebeszyły plecak.
właśnie on zmusił ją do uległości i pokazał, gdzie jest jej miejsce. Choć gniewało ją to, czuła, - Coś ty z nim zrobiła, dziewczyno? - szepnął jej do ucha Lucien. po tych słowach pospiesznie do środka, a za nim wślizgnął się drugi mężczyzna, nieznany - Zburzyć Talbot Old Hall? - ledwie zdołała wyszeptać. Otarła pot z czoła i wsadziła ostrożnie do dzbanka z wodą płótno służące do Kozakach. Kiedy ostatni raz patrzyła w niebo, świecił księżyc. Przez wiele godzin obserwowała jego jasną tarczę, gubiąc się w natłoku uczuć. Najpierw była w niej tylko złość, potem wstyd, po nim zaś przyszła krótka chwila uniesienia. Wtedy został już tylko wstyd i uczucie poniżenia. Teraz, gdy leżała naga w świetle dnia, w ogóle nie czuła wstydu. To, co przed chwilą przeżyli, wydarzyło się pomiędzy mężczyzną a kobietą. Jutro wrócą do swoich ról księcia i agentki, ale na razie mogą się cieszyć magiczną chwilą.